Co z tą modą?

Prawdopodobnie nie jest to dla was szok, ale jestem nieco opętana jeżeli o modę chodzi. Jest to bez dwóch zdań zainteresowanie, które przyszło w pakiecie "sztuka" tak samo jak grafika, rysunek czy teatr. Uwielbiam obserwować wybiegi, wpatrując się tępo w modelki i materiały, które ruszają się w rytm ich kroków. Cudo! 

Vogue.com to moja strona startowa, więc kiedy tylko zaczynają się sprawozdania z najnowszych kolekcji, jestem uzbrojona w herbatę i gotowa do zadania. Przeglądam partiami zdjęcia z wybiegów, uśmiechając się do siebie i krzywiąc na przemian. Cóż, moda to taki świat, w którym na pewno nie brak bezsensów i szkaradnych...kreatur.

Chciałabym podzielić się z wami moimi faworytami na wiosnę 2015. Ku mojemu rozczarowaniu, co sezon goszczą w nich podobne nazwiska...czyżbym była nudna i ograniczona? Cóż, postaram się z tym pogodzić.

Michael Kors

Kors odebrał mi głos (podeślę mu ten slogan). Przy niektórych kreacjach piszczałam wewnętrznie niczym typowa głupiutka nastolatka nieopodal chłopaka, który jej się podoba, ale...jak ktokolwiek mógłby mieć mi to za złe?! Majkel pokazał kolekcję, która jest niesamowicie kobieca i po prostu pełna wdzięku. Cieszę się, kiedy widzę zestawy, które nie niszczą sylwetki ani proporcji, co się niestety BARDZO (kurczę) często zdarza ostatnio. Mam wręcz (kurczę) wrażenie, że robienie z siebie dziwnego klocka/trolla/krasnoluda z Władcy Pierścieni jest teraz w modzie. Całe szczęście Kors się temu nie poddał i te cuda są tu z nami! Jest elegancko, skromnie z klasą no i bardzo świeżo, bo te płaskie, urocze buty wyglądają na modelkach na bardzo wygodne.

Chloe

Klasa sama w sobie! Wielkie kieszenie przywodzą mi na myśl płaszcze, które w latach trzydziestych (jestem prawie pewna, ale...no wiecie) szyto, by oszczędzić kobietom noszenia torebek (pięknych, pikowanych torebek Chanel - cóż za zniewaga!). Te lekkie, zwiewne, duże koszule kojarzą się z westernami, a długie spódnice połączone z butami na wysokim obcasie z moją mamą, która przychodziła po mnie do przedszkola...

Chloe, znani także jako twórcy jednego z moich ulubionych zapachów, nie pokazali niczego nowatorskiego, ale i tak każdy element ich kolekcji jest niezwykły i niepowtarzalny. Jak to się dzieje, sama nie jestem pewna...Na pewno jednak w tym tkwi sedno ich sukcesu. Widząc tak ubraną kobietę na ulicy obejrzałabym się za nią, ale nie nazwałabym ofiarą mody. To piękne kreacje, a za dwie pierwsze spódnice dałabym sobie wydepilować brwi. I może nawet utlenić włosy.

Nina Ricci

 Dla mnie to "nowe lata 40.", ale pewnie ktoś mnie poprawi. Mam bowiem wrażenie, że twórca gdzieś się zagubił i połączył ze sobą lata dwudzieste, trzydzieste, czterdzieste i nawet pięćdziesiąte. Chyba zostanę jednak przy pierwszej wersji...Nie wiem jak wy, ale ja mam wrażenie, że Coco Chanel bardzo spodobałaby się ta kolekcja.

Sonia Rykiel

Kiedy jako dzieciak z podstawówki zobaczyłam jej kolorową, luźną kolekcję w jakimś kobiecym piśmie (lubiłam rysować po twarzach modelek), zwątpiłam. Miałam wtedy pewnie około dziesięciu/jedenastu lat i nie wiedziałam, że za kilka wiosen będę szukać po second-handach rzeczy, które choć trochę przypominają ubrania z jej kolekcji. Zawsze oglądam jej pokazy wzdychając i naprawdę - NAPRAWDĘ - znalazłam może cztery rzeczy, których RACZEJ bym nie kupiła. Gdybym wygrała w totka, prawdopodobnie wykupiłabym Sonię Rykiel na własność.

Te kombinezony i krótkie sukienki, które zobaczyłam na stronie Vogue'a są tak piękne, że mogłabym polizać monitor (może dlatego umierają mi piksele). Połączenie "jakbymęskich" swetrów ze spódnicami, spodniami od damskiego garnituru, duże kamizelki, płaszcze no i te kolory...brałabym od razu i nosiła przez kolejne pięćdziesiąt lat. Ostatni z kompletów, które wybrałam, to geniusz dla mnie równy z twierdzeniem Pitagorasa. Teraz znajdę w lumpie/uszyję takie coś z cekinów i mogę planować strój na sylwestra...!

Dior

Dior jak to Dior - coś mi mówi, że być musi. Te buty są co prawda jakimś koszmarem, który nie chce się ode mnie odczepić (wyglądają jak góralskie skarpety, na które przedszkolak przykleił błyszczonce świecidełka), ale wybaczam. Wybaczam, bo cała kolekcja jest bardzo przemyślana. Na pierwszy rzut oka dużo "szpitalnych fartuchów" i "płaszczy czarownicy ze Śpiącej Królewny", ale materiały idealnie opływają ciała modelek i dają wrażenie pięknej, eleganckiej kobiety. Te ubrania po prostu współgrają z ciałem i to, jak mi się wydaje, nie tylko wieszakowatych pań. Przynajmniej nie wszystkie. Jedynym wymaganiem mógłby być wzrost takiego właśnie "wieszaka", bo długości są dosyć kłopotliwe...Ale po cos wynaleźli obcasy.

Undercover

Powiem tak - wow, magia. MAGIA. Sama nie wiem, jak to określić, ale gdybym posiadała coś w stylu tej kolekcji, oprawiłabym to w ramkę i powiesiła nad łóżkiem. Te stroje są autentycznie bajkowe. Nie da się uchwycić tego w czterech zdjęciach, więc radzę poszukać całości. Niezwykłe doznania gwarantowane. Oglądając to czułam się jak w innym świecie...Najlepsze jest to, że te rzeczy wyglądają jak małe dzieła sztuki, ale nie strach w tym wyjść na ulicę.

A jak z wami, drodzy państwo? Co z tą modą?

Inspiracje II

Tak, tak. Znów ten pusty post. Dużo mam jednak pracy i dużo snu mi teraz potrzeba, więc pisać i tworzyć jest ciężko. Szukajac inspiracji nieco się odprężyłam. No i...wszystkie są jesienne. Wow. Kto by się spodziewał? Nie ja.

Jestem osobą, która dostaje palpitacji serca ze szczęścia, gdy czuje, że zbliża się jesień i zima. Gdy nadchodzą, świętuję ten fakt tak długo, aż nie przyjdzie wiosna (wtedy świętuję nadejście wiosny i lata, bo je też kocham...). Aktualnie więc skupiam się na wszystkim, co jesienne. Uwielbiam te przytulne, ciemne dni. Naprawdę. Zakładam na siebie tysiąc swetrów i szali, piję niezliczone litry herbaty i czytam wszystko, co wpadnie mi w ręce. No i jesienne kolory...jedyne w swoim rodzaju. Moje ulubione - ciepłe i złociste. Jesienią też wszytsko jest jakieś smaczniejsze i ładniej pachnie. Myślę, że dzięki tej miłości do tego okresu w roku jakoś udaje mi się przezwyciężyć "jesienną depresję" i fakt, iż brak nam słońca. 

Mam też do was pytanie - znacie może jakiś dobry, sprawdzony przepis na kruche lub owsiane ciastka? Mam na nie straszną ochotę!

Wychciewajki na jesień

1. Gruby, ciepły szal. Najlepiej komin, bo tak najwygodniej. I najlepiej kolorowy i wzorzysty, gdyż zwykłam smutno nosić smutne ciemne, jednolite płaszcze.
2. Termos zamiast kubków termicznych, z którymi jakoś się nie dogaduję. Ciepła herbata lub kawa w okresie jesienno zimowym jest bowiem niczym jankekandle na szafce blogerki - niezastąpiona i absolutnie masthef!
3. Poduszki, bo przeprowadzona przeze mnie renowacja pokoju tak jakby jeszcze nie dobiegła końca, a moje łożko wygląda pusto i samotnie. Przydałoby mu się towarzystwo w postaci poduszek, na które będę klnęła i które i tak będę rzucać na nie bez ładu i składu.
4. Notatnik - bo głupia wierzę, że w końcu zacznę go prowadzić.
5. Gruby i ciepły cardigan i sweter w jakichś neutralnych odcieniach, żebym mogła szaleć z koloram, wzorami i biżuterią pod spodem i nie wyglądać jak sylwestrowe fajerwerki.
6. Czarne Martensy. Od kilku dobrych lat noszę wiśniowe i przyznam, że pomysł z tym kolorem nie był specjalnie trafiony. W tym roku z ciężkim sercem powiem nie kolorkom i kwiatowym wzorom i sięgnę po czarne. O ile mój chłopak nie uzna, że nie może się publicznie pokazywać z laską, która ma takie same buty, jak on...(Uwaga od autorki: 60% moich butów są męskie lub dziecięce)
7. Grube skarpety w dziwne wzory. Nadeszła jesień, a wraz z nią sezon na grę kto ma najgłupsze skarpetki. Nie mogę zostać w tyle, tym bardziej, że jestem wierną fanką podkolanówek. Te ze zdjęcia sa obłędne, ale też niedostępne dla takiego niżu społecznego.
8. Duży, barokowy naszyjnik, bo tego typu biżuteria jest moją ulubioną, a mimo to prawie w ogóle jej nie posiadam...(bez pytań, proszę). Taki naszyjnik ceną pewnie zwali mnie z nóg, ale może warto raz wyjąć węża z kieszeni i zrobić sobie prezent?

A jakie wy macie wychciewajki na tą jesień (której połowa, swoją drogą, już minęła...)?